Κύριε Πρωθυπουργέ,
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχουν ληφθεί επώδυνα οικονομικά και κοινωνικά μέτρα, τα οποία έχουν σημαδέψει την καθημερινή ζωή εκατοντάδων χιλιάδων οικογενειών αυτής της χώρας.
Τα σημάδια αυτής της οικονομικής ύφεσης και εισοδηματικής ανέχειας έχουν αποτυπωθεί, όπως συνήθως συμβαίνει, στις ζωές των πιο αδύναμων κοινωνικά ομάδων. Τώρα πια οι δεσμεύσεις του παρελθόντος από μέρους σας πρέπει να γίνουν σαφείς και διακριτές πράξεις, γιατί δυστυχώς τα άτομα με βαριές χρόνιες παθήσεις και ιδιαίτερα οι νεφροπαθείς τελικού σταδίου (υπό αιμοκάθαρση ή μεταμόσχευση) και οι οικογένειές τους, έχουν επωμιστεί το βάρος των επώδυνων μέτρων από τα οποία δεν εξαιρέθηκαν σε καμία περίπτωση. Μάλιστα στον κανονισμό παροχών του ΕΟΠΥΥ, οι αιμοκαθαρόμενοι νεφροπαθείς που διαβιούν στην Ελληνική Περιφέρεια εκτός των αστικών κέντρων, οδηγούνται σε φυσικό και οικονομικό αφανισμό με τις νέες ρυθμίσεις για την μεταφορά τους στις μονάδες τεχνητού νεφρού.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Οι νεφροπαθείς που έχουμε εισέλθει στο τελικό και μη αναστρέψιμο στάδιο της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας χρήζουμε υποκατάστασης της νεφρικής μας λειτουργίας εφόρου ζωής, προκειμένου να παραμείνουμε ζωντανοί. Για τους περισσότερους από εμάς η περιοδική ρύθμιση ζωτικών βιολογικών παραμέτρων αποτελεί αναγκαία συνθήκη επιβίωσης. Δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ένας νεφροπαθής τελικού σταδίου περνά τη μισή του ζωή νοσηλευόμενος. Τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και η πολιτεία έχει αναγνωρίσει τη βαρύτητα της αναπηρίας μας. Σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία και για όσους από εμάς υποβάλλονται σε περιοδική αιμοκάθαρση, περιτοναϊκή κάθαρση ή έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση με νεφρό, το ποσοστό αναπηρίας έχει καθοριστεί από 80% και άνω εφόρου ζωής (άρθρο 16, ν. 3846/2010).
Η χρονιότητα της νεφρικής νόσου, η απαραίτητη μακροχρόνια θεραπεία της και η κινητική της δυσπραγία βρίθει πλήθους αρνητικών κοινωνικοοικονομικών επιπτώσεων. Τα προβλήματα εκπαίδευσης και απασχόλησης των νεφροπαθών παραμένουν ιδιαίτερα οξυμένα καθώς οι συχνές και επίπονες θεραπείες και οι τυχόν δευτεροπαθείς ασθένειες και αναπηρίες καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την προσαρμογή μας σε προγράμματα και ωράρια, με αποτέλεσμα πολλές φορές να οδηγούμαστε στις συντάξεις αναπηρίας. Με τη σημερινή κρίση, την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας και τη συρρίκνωση του δημοσίου τομέα η θέση μας καθίσταται τραγική καθώς το εισόδημα των οικογενειών μας, που καλούνται να αντιμετωπίσουν το αυξημένο λόγω αναπηρίας κόστος διαβίωσης, μειώνεται δραματικά, την ίδια ώρα που οι παρεχόμενες από το κράτος υπηρεσίες υποβαθμίζονται μέρα με τη μέρα.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Για να μην οδηγηθεί, λοιπόν, ένα πάσχον τμήμα του ελληνικού πληθυσμού στο κοινωνικό περιθώριο από το οποίο σχεδόν ποτέ δεν θα καταφέρει να ξεφύγει, είναι άμεση ανάγκη να εξαιρέσετε τους νεφροπαθείς τελικού σταδίου (υπό αιμοκάθαρση, περιτοναϊκή κάθαρση ή μεταμόσχευση) από :
- τα άμεσα μέτρα μείωσης του εισοδήματος τους, όπως είναι η έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης και το νέο τέλος ακινήτων
- οποιαδήποτε σκέψη για περαιτέρω μείωση στις αποδοχές των νεφροπαθών που έχουν συνταξιοδοτηθεί λόγω αναπηρίας πριν τη συμπλήρωση των 55 ετών.
Η μείωση των συντάξεων των νεφροπαθών εκτός από σκληρή και κοινωνικά άδικη γιατί ωθούνται στην συνταξιοδότηση από τις συνθήκες της αγοράς εργασίας και όχι από επιλογή τους, θα είναι και αναποτελεσματική καθώς θα συμβάλει ελάχιστα στη μείωση των όποιων ταμειακών ελλειμμάτων. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί πως σε μια χώρα στην οποία το προσδόκιμο ζωής ξεπερνά τα 80 χρόνια, το προσδόκιμο ζωής όσων από εμάς επιβιώνουν υποβαλλόμενοι σε αιμοκάθαρση ή περιτοναϊκή κάθαρση πλησιάζει μετά βίας τα 10 έτη. Το πενταετές ποσοστό επιβίωσης μας είναι μόλις 33% και μόλις το 10% από εμάς θα κατορθώσει να υποβληθεί κάποτε σε μεταμόσχευση νεφρού, που διαρκεί κατά μέσω όρο 8 χρόνια ενώ μετά επιστρέφουμε πάλι στην αιμοκάθαρση.
- να αφαιρεθεί η απαράδεκτη διάταξη από τον κανονισμό παροχών του ΕΟΠΥΥ, που βάζει ανώτερο όριο αποζημίωσης τα 400€ στις ημιαστικές και αγροτικές περιοχές για την μετακίνηση των αιμοκαθαιρόμενων και τόσο πολύ απαξιώνει και υποτιμά την ανθρώπινη ζωή.
Οι άνθρωποι που διαμένουν σε αγροτικές περιοχές και είναι έξω από την ζώνη ζωής των 400€ που ορίζει ο ΕΚΠΥΥ (Ενιαίος Κανονισμός Παροχών Υπηρεσιών Υγείας), πρέπει ή να μετακομίσουν στα αστικά κέντρα όπως συνέβαινε την δεκαετία του 80’, είτε να εξαθλιωθούν κοινωνικά και οικονομικά, είτε να πεθάνουν μια που ο θάνατος είναι η άμεση συνέπεια όταν ο νεφροπαθής τελικού σταδίου δεν αιμοκαθαίρεται. Αναφέρουμε μερικά παραδείγματα πόλεων που δεν διαθέτουν ΜΤΝ : Γιαννιτσά Πέλλας, Αλεξάνδρεια Ημαθίας, Αλμυρός Βόλου, Μουδανιά Χαλκιδικής και βρίσκονται έξω από την ζώνη που ορίζει ο ΕΚΠΥ του ΕΟΠΥΥ.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Τα άτομα που πάσχουν από νεφροπάθεια τελικού σταδίου και οι οικογένειές τους, συναισθάνονται ότι η σωτηρία της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτος και πρώτιστος εθνικός σκοπός. Όμως, οποιαδήποτε εθνική προσπάθεια εάν δεν λαμβάνει υπόψη της την προστασία των πιο ευπαθών κοινωνικά ομάδων της δεν μπορεί να έχει επιτυχία. Εάν η εθνική προσπάθεια για τη σωτηρία της χώρας θέσει σε κίνδυνο τις αρχές και τα αξίες που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Κοινωνικού Κράτους, της κοινωνικής αλληλεγγύης και συνοχής, τότε αυτή η προσπάθεια δικαίως τίθεται σε αμφισβήτηση από την πολυπληθή και ευπαθή κοινωνική ομάδα των ατόμων με βαριές χρόνιες παθήσεις.
Με βάση τα παραπάνω ζητούμε άμεσα συνάντηση, μαζί σας ή με τον Υπουργό των Οικονομικών προκειμένω να λάβουμε τη θετική, όπως πιστεύουμε, απάντηση στα αιτήματα μας.
Μετά τιμής
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Γ. ΚΑΣΤΡΙΝΑΚΗΣ ΓΡ. ΛΕΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ