Φίλες και φίλοι συνάδελφοι,
Μια πραγματικά δύσκολη χρονιά επισφραγίστηκε με τον πιο θλιβερό τρόπο.
Στις 23 Νοεμβρίου 2021 έφυγε από κοντά μας ο πρόεδρός μας Λύρος Ξενοφών. Ο «Φόντας», όπως τον αποκαλούσαν όσοι τον γνώριζαν, γεννήθηκε πριν από 66 χρόνια και γνώρισε το σκληρό» πρόσωπο της ζωής από πολύ νεαρή ηλικία.
Σε εποχές πραγματικά δύσκολες για τους αιμοκαθαιρόμενους, ξεκίνησε την αιμοκάθαρση αλλά δεν παραιτήθηκε και δεν δυσανασχέτησε ποτέ. Με γνώμονα το πείσμα και τη δίψα του για ζωή, πάλευε διπλά για να κατακτήσει όλα όσα για τους συνομήλικούς του ήταν δεδομένα.
Ξαναγεννήθηκε ύστερα από 24 χρόνια αναμονής για μόσχευμα και αποτέλεσε σύμβολο αισιοδοξίας, δύναμης, υπομονής και υπομονής, όταν, στα 44 του χρόνια υποβλήθηκε σε επιτυχημένη μεταμόσχευση νεφρού.
Η μοίρα όμως, είχε φυλάξει ένα ακόμα σκληρό παιχνίδι για τον Φόντα. Μην αντέχοντας να αντικρίζει την δύναμή του για ζωή, αποφάσισε να τον χτυπήσει ακόμα πιο βαριά αυτή τη φορά.Έτσι, πριν από 3 περίπου χρόνια διαγνώστηκε με μια από τις σοβαρότερες μορφές καρκίνου, αυτή του παγκρέατος. Για ακόμη μια φορά δεν το έβαλε κάτω, πείσμωσε, οπλίστηκε με θάρρος, δύναμη και αξιοπρέπεια και πάλεψε αγόγγυστα. Υποβλήθηκε σε επιτυχημένο χειρουργείο αφαίρεσης του όγκου και για τρία χρόνια όλα έδειχναν πως είχε νικήσει. Όμως, ο καρκίνος επέστρεψε πολύ πιο δυνατός αυτή τη φορά. Παρ ́ όλη τη δύναμη, το πείσμα και το κουράγιο του, ο αγώνας ήταν πραγματικά άνισος και δυστυχώς αποτέλεσε την πρώτη και τελευταία μάχη που έχασε.
Ο Φόντας υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Πανελληνίου Συνδέσμου Νεφροπαθών «Γιώργος Καστρινάκης» από το 1994 και διετέλεσε πρόεδρος αυτού από το 2016 έως τις μέρες μας. Βάζοντας πολλές φορές στην άκρη τα δικά του σοβαρά προβλήματα, προσφέροντας όση δύναμη και κουράγιο είχε, μέχρι και τις τελευταίες του ημέρες, στον αγώνα για τα δικαιώματα και τα προβλήματα των νεφροπαθών τελικού σταδίου.
Η χρονιά που φεύγει μας αφήνει φτωχότερους μετά την απώλειά του, αλλά ευχόμαστε να μας ξεβράσει στην νέα, οπλισμένους με όλα τα εφόδια που μας κληροδότησε ο Φόντας.
Η αγάπη του για τον συνάνθρωπο, η απλότητά του, η γενναιοδωρία και η αξιοπρέπεια που τον διέκριναν, θα αποτελέσουν την πυξίδα μας για να συνεχίσουμε το έργο του. Και ειδικά στις δύσκολες μέρες που διανύουμε όλοι μας λόγω της πανδημίας.
